Maham Amjad ishte vetëm 15 vjeçe kur babai i saj u qëllua për vdekje nga një koleg në Pakistan.
Pasditen e 26 gushtit të vitit 2008, Maham Amjad, atëherë 15 vjeçe, ishte ende në shtrat, duke trajtuar gishtin e madh të dorës – pas një lëndimi gjatë një ndeshjeje basketbolli në shkollë.
Ajo ende e kujton atë ditë shumë mirë.
Telefoni fiks ra dhe Maham – më e vogla nga tre fëmijët – nxitoi ta merrte telefonin para kujtdo tjetër.
“Amjad është qëlluar”, citohet të ketë thënë dikush nga ana tjetër e telefonit, duke iu referuar babait të saj Muhammad Ahmed Amjad, 43 vjeç, një zyrtar i lartë në një korporatë të sigurimeve jetësore – siguruesi më i madh në Pakistan.
“Nuk mbaj mend shumë nga ajo që ndodhi më pas. Kolegët e babait tim dhe miqtë e familjes filluan të shfaqen në shtëpinë tonë”, ka thënë Maham për TRT World, duke kujtuar zinxhirin e ngjarjeve që do të ndryshonin jetën e saj.
“E gjithë bota jonë rrotullohej rreth babait. Nëna ime dhe motra e madhe u nxituan për të shkuar në spital”.
Kur më në fund arritën në spital – pas shumë lotësh dhe lutjesh – ajo nuk pranoi të besonte se burri i shtrirë në shtratin e spitalit ishte babai i saj, i cili u qëllua dhjetë herë dhe ishte në koma.
“Një nga sytë e tij ishte bërë blu. Trupi i ishte fryrë. Unë bërtita se ky nuk mund të jetë babai im. Unë u luta që babai im, i cili kishte shkuar në zyrë në mëngjes, të kthehej”.
Dhe Amjad vdiq katër ditë më vonë.
Sulmuesi i dyshuar, Muhammad Taqi Shah, thuhet se ishte një punonjës i pakënaqur në të njëjtën kompani, një shitës sigurimesh.
Ai dyshohet se doli nga ndërtesa me armën e vrasjes në dorë pa u përballur me askënd, megjithëse qindra njerëz kishin qenë të pranishëm në zyrën e “State Life”, pothuajse çdo ditë.
Policia ngriti një rast vrasjeje kundër Shahut, i cili ishte fshehur.
Një vit më vonë, një gjykatë e shpalli atë të arratisur. Por Shahu u zhduk, duke mos lënë pas asnjë gjurmë – ose kështu mendoi ai.
Kapërcimi i frikës
Vrasja e një drejtori rajonal të një gjiganti sigurimesh me qarkullim miliarda dollarësh nuk ishte një çështje e vogël.
Megjithatë, kujton Maham, të gjithë përreth babait të saj dukej se po nxitonin ta varrosnin dhe kjo të harrohej.
“Kur babai im ishte gjallë, ne nuk u përballëm me ndonjë vështirësi financiare. Ishte ai që bënte blerje ushqimore, paguante dhe kujdesej për të gjitha nevojat tona. Por pas tij, gjithçka doli jashtë kontrollit”, kujton Maham, tani një konsulente marketingu 28-vjeçare me një prirje për artet, përcjell Telegrafi.
Brenda pak vitesh, shtëpia dhe makina e ofruar nga kompania u zhdukën.
Vëllai i madh i Maham po studionte në Londër. Nëna e tyre, një shtëpiake, u frikësua për jetën e tij dhe e detyroi atë të largohej menjëherë pas funeralit.
“Unë nuk kam pasur xhaxhallarë. Vëllai im ishte i vetmi burrë që kishte mbetur në familjen tonë. Ne nuk mund të përballonim ta humbnim edhe atë”, thotë ajo.
Ndërkohë disa muaj pas vrasjes së Amjadit, dikush i dërgoi Mahamit një email me fotot e bashkangjitura të trupit të gjakosur të babait të tij.
Policia ka regjistruar një rast kundër të akuzuarit, por vetëm kaq.
Familja e Maham u zhvendos 1200 kilometra në një qytet tjetër, Lahore.
“Ishte një tronditje e plotë kulturore. Unë kurrë nuk përshtatesha me të vërtetë. Të gjithë miqtë e mi ishin në Karaçi. Ishte një jetë e mjerueshme”.
Por jeta vazhdoi dhe ajo arriti të përballonte situatën e saj së bashku me dëshirën për të parë vrasësin e babait të saj të sillej para drejtësisë – dëshirë që rritej çdo ditë që kalonte.
Kërkimi
Ndërsa Maham u rrit, pyetjet që i kishin mbetur në mendjen e saj u bënë një forcë shtytëse për të zbuluar se çfarë kishte ndodhur në të vërtetë dhe për të kërkuar drejtësi.
Ajo kaloi gjithashtu orë të tëra në internet, duke kërkuar Shahun, të akuzuarin për vrasjen e babait të saj.
“Edhe nëse e gjeja në ndonjë faqe interneti, nuk dija si ta lidhja me babanë tim dhe krimin”.
Pesë vjet më parë, ajo u transferua në Dubai për t’u fokusuar në karrierën e saj të marketingut dhe gjithashtu u fut në një biznes të pasurive të patundshme.
“Megjithatë nuk hoqa dorë kurrë nga kërkimi për të”.
Për të përballuar humbjen e saj dhe për të kapërcyer traumën e fëmijërisë, Maham bëri një fotografi të saj së bashku me të atin – e veshur si nuse e përqafuar nga babai i saj.
Më pas, një ditë në vitin 2020, gjatë kulmit të pandemisë, ndërsa bënte një nga kërkimet e saj rutinë në internet, Maham hasi në një profil LinkedIn të një burri të quajtur Taqi Shah, përcjell Telegrafi.
Ai jetonte në Dubai.
“Kur keni nevojë për një punë, krijoni një profil LinkedIn. Ajo që më tërhoqi vëmendjen ishte se ai kishte përmendur ‘State Life’ në përvojën e tij të punës dhe vitet që ai punoi atje përputheshin me ngjarjet që kishin të bënin me babanë tim”.
Ajo bëri një “screenshot” nga ekrani dhe ndau foton me një nga kolegët e vjetër të babait të saj. Po, është ai, kujton t’i ketë thënë ai.
Maham nuk ishte e emocionuar apo super e lehtësuar.
“Kisha ndjenja të përziera. E njihja sistemin dhe e dija se duhej të kisha durim. Ishte një rast i 14 viteve më parë”.
Gjatë muajve vijues, ajo vazhdoi të mblidhte në mënyrë sistematike prova, duke kontaktuar ish-punonjësit që e njihnin babanë e saj dhe duke mbledhur dokumente që familja e saj nuk i kishte parë kurrë më parë.
Ajo punësoi një avokat në Pakistan dhe mori në dorë raportin e policisë ndërsa ndërtoi çështjen e saj.
Ajo gjithashtu e dinte se autoritetet e Emirateve të Bashkuara Arabe nuk do të arrestonin dikë për një krim të kryer në një vend tjetër kaq shumë kohë më parë.
Për dy vjet, Maham gjurmoi aktivitetin në internet të Shahut.
Ajo zbuloi se shumë nga ish-kolegët e babait të saj – disa që kishin marrë pjesë edhe në funeralin e tij – ishin miq me Shahun në llogarinë e tij në Facebook.
Ngadalë, Maham zbuloi prova që e shtynë atë të besonte se “State Life” u përpoq qëllimisht të minonte hetimin e vrasjes.
Për shembull, familjes së Amjad-it iu tha se kompania po mbikëqyrte procedimet penale kundër Shahut, madje duke u siguruar që emri i tij të ishte në listën e ndalimit të fluturimeve. Kjo nuk ndodhi kurrë.
Një muaj para se të vritej, Amjad kishte paraqitur një ankesë zyrtare te menaxhmenti i lartë se si në një rast Shahu ishte përpjekur të përplaste makinën e tij në automjetin e Amjadit.
Ajo zbuloi gjithashtu se gruaja dhe djali i Shahut ishin punësuar nga “State Life” edhe kur ai ishte në arrati.
Në një përgjigje ndaj pyetjeve të TRT World, një zëdhënës i “State Life” ka konfirmuar se gruaja dhe djali i Shahut kishin punuar për kompaninë si “agjentë të porositur” që nga viti 2004 dhe “më pas kontrata e tyre u ndërpre”.
Ai tha gjithashtu se menaxhmenti i atëhershëm dinte për kërcënimet e Shahut dhe incidentin e përplasjes me makinë. Një hetim ishte ende në vazhdim kur Amjad u qëllua për vdekje.
“State Life është plotësisht mbështetës dhe vazhdon të bashkëpunojë me autoritetet përkatëse për të siguruar që i akuzuari të sillet para drejtësisë”.
Maham kishte arritur në përfundimin se Amjad po godiste korrupsionin brenda kompanisë shtetërore dhe, në këtë proces, kishte mërzitur disa njerëz që përfitonin nga ryshfetet dhe komisionet e paligjshme.
Në tetor të vitit 2022, ajo filloi të ndante historinë e saj përmes Twitter.
Ajo ndoqi të gjithë ata që besonte se ishin bashkëpunëtorë në vrasjen dhe fshehjen e rastit.
Për vite me radhë Maham është përpjekur të mbajë të gjalla kujtimet për babain e saj duke blerë mobiljet dhe enët që i pëlqenin.
Më pas avokatët iu drejtuan gjykatës me prova për vendndodhjen e tij dhe arritën të merrnin urdhër për arrestimin e tij.
Por Shahu ende jetonte në Dubai si njeri i lirë. Shanset ishin të mëdha që ai të përpiqej të ikte edhe një herë.
“Unë bëra një hap shumë të llogaritur mirë dhe e lashë të mendojë se jam thjesht një vajzë e dobët që nuk mund të bëjë asgjë”.
Kështu Maham filloi të ndante foton e Shahut nën një titull “I kërkuar”.
Në vend që të mbrohej me një alibi ose ndonjë provë, Shahu filloi të akuzonte Maham se ishte një “grua e keqe” që tentonte për të njollosur reputacionin e tij.
Në një video të filmuar gjoja brenda një xhamie, duke u siguruar që të tregonte sfondin, ai akuzoi Amjadin si një “tiran”. Dhe më pas ai e kërcënoi se do ta vriste në një video tjetër. Kërcënimi më në fund i dha Mahamit një arsye “për t’iu afruar” policisë së Dubait.
Ajo ngriti një kallëzim penal kundër Shahut, i cili u arrestua nga policia e Dubait në shkurt dhe mbetet në paraburgim.
“Ata më kërkuan të hyja për identifikim, por unë nuk doja ta shihja fytyrën e tij”.
Në të njëjtën kohë, me presionin e grumbulluar mbi zyrtarët – autoritetet në Pakistan iu drejtuan Interpolit për të lëshuar një njoftim – një lloj urdhërarresti ndërkombëtar – tani që vendndodhja e Shahut ishte e njohur.
“Pas vdekjes së babait tim, nëna ime kaloi në depresion dhe nuk shpëtoi kurrë prej tij. Ajo mbeti e ve dhe fëmijët e saj duhej të kujdeseshin për të sikur të ishte fëmija ynë. Për asnjërin nuk ishte e lehtë. Tani dua që Shahu të kthehet dhe dua drejtësi”, thotë Maham. /Telegrafi/
