Fëmijëria e hershme është një fazë vendimtare e jetës përsa i përket zhvillimit fizik, intelektual, emocional dhe social të fëmijës. Rritja e aftësive mendore dhe fizike përparon me një ritëm mahnitës dhe një përqindje shumë e lartë e të mësuarit zhvillohet nga lindja deri në moshën gjashtë vjeçare. Është një kohë kur fëmijët kanë veçanërisht nevojë për kujdes personal të cilësisë së lartë dhe përvoja mësimore.
Edukimi fillon që nga momenti kur fëmija sillet në shtëpi nga spitali dhe vazhdon kur fëmija fillon të ndjekë grupet e lojërave dhe kopshtet. Aftësitë e të mësuarit të njerëzve vazhdojnë gjatë gjithë jetës së tyre, por jo me intensitetin që tregohet në vitet parashkollore. Me këtë në mendje, foshnjat dhe të vegjlit kanë nevojë për përvoja pozitive të të mësuarit të hershëm për të ndihmuar zhvillimin e tyre intelektual, social dhe emocional dhe kjo hedh themelet për suksesin e mëvonshëm në shkollë.
Zhvillimi i të folurit është një nga mjetet e para që një fëmijë do të demonstrojë në edukimin e tij gjatë gjithë jetës. Në fillim, pa fjalë, foshnjat dhe të vegjlit fillojnë të njohin objektet e ndryshme përmes pamjeve vizuale duke bërë që ata të krijojnë edhe mendimet e para rreth funksionit te tyre, duke i shprehur keto pastaj ne menyren komunikuese qe ndertohet. Me inkurajim përmes librave dhe ndërveprimit, të vegjëlit së shpejti marrin fjalorin e te folurit.
Është vërtet e dobishme të kuptohet se si te ndertohet komunikimi me femijet ne kete kohe. Fjalët e para që mësojnë fëmijët e vegjël janë zakonisht emrat e njerëzve të njohur dhe objekteve përreth tyre. Më pas ata mësojnë fjalë që përfaqësojnë veprime. Kjo ndikon qe femijet te ndertojne gradualisht nje menyre te shendoshe te komunikimit.
