Në Mbretërinë e Bashkuar, gjysma e qiramarrësve jetojnë sot pa një dhomë ndenjeje – një hapësirë dikur thelbësore për jetën e përbashkët, që tani po zhduket për shkak të krizës së banesave dhe lakmisë së pronarëve.
Sipas të dhënave të faqes SpareRoom, 80% e qiramarrësve pa dhomë ndenjeje janë në këtë situatë sepse pronarët i kanë kthyer ato në dhoma gjumi shtesë për të përfituar më shumë qira. Vetëm 7% e kanë zgjedhur vetë këtë lloj akomodimi. Mesatarisht, një dhomë me qira kushton 744 funta në muaj dhe në Londër shkon në 982 funta – shifra që i detyrojnë shumë të rinj të pranojnë kushte minimale jetese.
Mungesa e dhomës së ndenjes nuk prek vetëm komoditetin, por edhe marrëdhëniet shoqërore.
“Një nga përfitimet kryesore të bashkëjetesës është shoqërueshmëria. Por pa hapësira të përbashkëta, ato momente humbasin”, shprehet Matt Hutchinson, drejtor i SpareRoom.
Për Gabriela, 30 vjeç, e cila jeton në Harrow me dy shokë shtëpie, kjo mungesë e ka bërë jetën më të vetmuar.
Përveç mungesës së intimitetit social, ndikimet prekin edhe shëndetin mendor. Pa një dhomë të përbashkët, të ftuarit priten shpesh në dhomën e gjumit; vaktet konsumohen vetëm; puna nga shtëpia shndërrohet në realitet të vështirë, ku jeta personale dhe profesionale bashkohen në të njëjtën hapësirë.
“Askush nuk do të ndihet sikur jeton vetëm në një dhomë gjumi në vend të një shtëpie”, shton Hutchinson.
Arkitektët sugjerojnë truke për ndarjen e hapësirës në një dhomë – mobilie të palosshme, ndriçim apo ndarje me rafte. Por këto nuk zëvendësojnë një ambient të përbashkët.
Të rinjtë bëjnë kompromis: kalojnë më shumë kohë jashtë dhe më pak në shtëpi. Por për ata në të 30-at apo 40-at, kthimi në jetesën “studentore” është i papranueshëm. Mungesa e një dhome ndenjeje i detyron shumë të jetojnë si adoleshentë, edhe pse koha i ka futur në moshën madhore.
